Ξεχωριστή σε σημασία επίσκεψη ενός κορυφαίου πνευματικού ανθρώπου, ένας λόγος παραπάνω που δε βρίσκεται πλέον στη ζωή, του Συγγραφέα Αντώνη Σαμαράκη, που έζησε μερικές βραδινές ώρες κοντά στους εργαζόμενους μαθητές. Ώρες γεμάτες ευαισθησία, χιούμορ, μουσικές, ιδέες, και ανθρώπινες αξίες. Πρόσφερε απλόχερα, χάριν αυτών των παιδιών που βιώνουν τις κοινωνικές ανισότητες, όχι μόνο τις πνευματικές του αρετές αλλά και την αποζημίωση ενός έτους, ένα σεβαστό ποσό, που έπαιρνε ως Πρόεδρος της Επιτροπής του προγράμματος της Βουλής των Εφήβων.

Αντώνη Σαμαράκη, «Το νυχτερινό σχολά»

Ώρα έντεκα και κάτι,
το νυχτερινό σχολά
κει που πέρναγες, διαβάτη,
κι ήταν όλα σκοτεινά.
Άξαφνα ένα φως τα λούζει,
ξεπροβάλλουν τα παιδιά,
μάγουλα απ’ το κρύο μπούζι,
ποδαράκια σαν κλαδιά.

Ώρα έντεκα και κάτι,
τα εργατόπαιδα σχολάν.
Στάσου προσοχή, διαβάτη,
ήρωες μικροί περνάν.

Σαν φυσά το ξεροβόρι
και λυγίζουν δω κι εκεί,
άλλοι δίχως πανωφόρι,
άλλοι ακόμα νηστικοί,
αδερφάκια κουρασμένα
απ’ τη δύσκολη ζωή,
όλη μέρα βουτηγμένα
στις καπνιές και στη βουή.

Ώρα έντεκα και κάτι,
τα εργατόπαιδα σχολάν.
Στάσου προσοχή, διαβάτη,
ήρωες μικροί περνάν.

Μες στη νύχτα τώρα πάνε
στο σκοτάδι το πηχτό
τα παιδιά που πολεμάνε
για το μεροκάματο.
Χέρια βρώμικα απ’ τα λάδια,
μάτια κατακόκκινα,
αδερφάκια δίχως χάδια
με σφαγμένη την καρδιά.

Ώρα έντεκα και κάτι,
τα εργατόπαιδα σχολάν.
Στάσου προσοχή, διαβάτη,
ήρωες μικροί περνάν.